Pinksteren 2018 (toen 19 jaar) was ik samen met mijn zus op Opwekking. Op zaterdagavond ging ik samen met haar naar de Keet, een jongerentent waar je rustig kunt zitten met wat te drinken en waar je naar een liveband kunt luisteren. Wij gingen op een verhoogd plateau zitten op twee luxe stoelen. Naast ons stond nog een derde stoel waar een meisje op zat. Mijn zus gebruikte haar vrije tijd met het terugappen van vrienden. Ik zat gewoon stilletjes voor mij uit te staren.
‘Ride the Current’
Ineens sprak het meisje naast me mij aan. Ze heette Pearline en ze sprak in het Engels. Mijn Engels is niet heel goed, dus ik moest goed mijn best doen om haar te begrijpen. Google vertalen heeft ons goed geholpen haha :). Ze vroeg wat ik op dit moment in het dagelijks leven deed en wat mij op Opwekking bracht. Ik vertelde dat ik samen met mijn zus naar Opwekking was gekomen, omdat het ons vorig jaar erg was bevallen. Ook vertelde ik haar dat ik op dat moment in de Coop werkte, omdat ik al twee keer was gestopt met mijn studie en ik niet meer zo goed wist wat ik nu weer moest kiezen. Na een heel gesprek zei ze: “Ik wil je wat geven.” Ze haalde een boekje uit haar tas. In het boekje zaten allemaal plaatjes met een tekst erbij. Ze haalde er een plaatje uit van een stromende rivier. Er stond een tekst bij: ‘Ride the Current.’ Volg de stroom.
God wijst de weg
Ze zei dat ik de stroming van de rivier moest volgen. God stuurt de stroming en brengt je waar je terecht zal komen. Hij wijst je de goede weg. Als ik de stroom volg die God mij geeft, dan zal ik het juiste pad bewandelen. Ze wilde graag voor mij bidden. Dat vond ik goed. Ze legde haar hand op mijn schouder en begon te bidden. Ik weet niet zo goed wat ze heeft gebeden, want het was in het Engels en het ging erg snel, maar het was goed. Het gaf mij een goed, warm en liefdevol gevoel. Toen ze klaar was, wilde ze een tekst voorlezen. Ze las Mattheüs 11:30 voor. ‘For my yoke is easy and my burden is light.’
Mijn juk is zacht…
Ze zei dat wij als mensen een zwaar juk en een grote last dragen. God geeft ons een zacht juk en neemt onze last weg. Als ik zijn juk zou aannemen, dan zou alles goed komen, dan zal ik rust vinden. God is zachtmoedig en nederig van hart. Op het kaartje van de stromende rivier schreef ze: ‘Mattheüs 11: 28-30.’ We sloten ons gesprek af en ik bedankte haar voor haar woorden en gebeden. Mijn zus en ik verlieten de Keet en gingen naar onze fiets. Ik vertelde mijn zus wat ik had meegemaakt, want zij had daar blijkbaar niks van meegekregen. Ik liet haar het kaartje zien. Ze zei: “Huh, maar dat is toch de tekst van mama?!” En ze wees met haar vinger naar Mattheüs 11:28. Ze pakte haar bijbel erbij die in haar fietsmand lag en zocht de tekst op. ‘Kom naar Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.’
Teken van God
Na deze ontdekking was ik met stomheid geslagen. Ik stond daar met open mond die tekst te lezen. Het drong tot mij door. Ik zag het als een teken van God dat Pearline daar op dat moment was om mij deze bemoediging te geven. God liet mij door middel van haar zien en voelen dat het wel goed zou komen. Het kan geen toeval zijn dat zij precies de tekst, die op mijn moeders begrafenis is voorgelezen en die op haar grafsteen staat, heeft uitgekozen om mij die avond te bemoedigen. Vanaf die dag heb ik de bevestiging dat het met mij wel goed komt, als ik God volg en vertrouw. Hij zorgt voor mij en stuurt mij in de goede richting. Ik ben zijn kind en Hij heeft mij onvoorwaardelijk lief.
Mijn ervaring op Opwekking
In de periode voordat ik naar Opwekking ging, was ik ook net begonnen met belijdeniscatechisatie. Drie weken na Opwekking stond ik voor de keuze of ik daadwerkelijk belijdenis wilde doen of niet. De kerkenraad had een paar mensen gestuurd die met ons in gesprek gingen over onze keuze. Ik kreeg de vraag op welk moment het voor mij duidelijk was dat ik bij God wilde horen en Hem wilde volgen. Ik dacht natuurlijk gelijk aan mijn ervaring op Opwekking, dus ik begon met het vertellen van het hele verhaal. Halverwege werd ik heel emotioneel en heb ik letterlijk in het bijzijn van iedereen zitten huilen. Ik besefte dat de hele gebeurtenis mij erg geraakt had. Voor mij nog een bevestiging van de juiste keuze. Op 17 juni 2018 heb ik belijdenis gedaan. Ik mocht zelf een Bijbeltekst kiezen bij mijn belijdenis. Ik kon er niet omheen om Mattheüs 11:28 en 30 te kiezen. Ik heb de rust en het vertrouwen gekregen die in die tekst beloofd zijn.
Houvast en positiviteit
Dit verhaal schreef ik op 13-11-2018 in een boekje. In 2019 heb ik dit verhaal voorgedragen in een jeugddienst in de kerk. Het raakte veel mensen. Ook kan ik zeggen dat ik de rust van dat moment nu in 2020 nog steeds ervaar. De stress en negatieve gevoelens die ik toen had hebben nu plaatsgemaakt voor houvast en positiviteit. Ik ben een nieuwe studie begonnen die erg goed gaat. Ik mag zelfs een jaar overslaan. Volg de stroom die God je geeft!
Rebecca Molenaar
Deel je verhaal
