Het Jezus-perspectief

Maar wij zien Jezus… omdat vanuit Hem het hier en nu reliëf krijgt en kleur. Maar wij zien Jezus… omdat ons perspectief op de eeuwigheid maakt dat wij ons altijd veilig weten. Maar wij zien Jezus… omdat we altijd gaan lijken op dat wat we het meeste zien.

Misschien heb je wel eens zo’n afbeelding gezien waarin verschillende personen of dingen te zien zijn, ook wel optische illusie genoemd.. Op een van die bekende plaatjes is bijvoorbeeld zowel een jonge als een oude dame te zien. De psychologie legt uit dat je, afhankelijk van perspectief en context waarin het plaatje gepresenteerd wordt, eerst de oude of juist eerst de jonge dame ziet. Bij nadere uitleg kun je beiden zien, maar nooit allebei tegelijk. Een ander voorbeeld is de tekening die we vaak als kind maakten van een ovaal hoofd met een lachend en een huilend perspectief, afhankelijk van hoe je de tekening beethield. Jantje-lacht-Jantje-huilt noemden wij dat thuis.
Perspectief is het punt vanwaaruit je naar iets kijkt. Dat punt, die plaats, bepaalt hoe je kijkt en wat je ziet. Perspectief wordt vaak beïnvloed door hoe ons leven is verlopen, onze opvoeding, de leuke en verdrietige dingen die we hebben meegemaakt. Ook de manier waarop we het geloof hebben meegekregen en beleefd, wat ons is verteld over God – of niet – heeft invloed op ons perspectief. Tegelijkertijd wordt ons perspectief ook beïnvloed door ons toekomstbeeld. Hoe kijken we tegen de wereld aan? Hoe zien we de toekomst? Komt het allemaal goed, of zie je het somber in?

Gods plan

In de Bijbel lezen we vaak dat mensen moeite hebben om Gods plan voor hun leven te begrijpen vanwege het perspectief dat ze hebben. We lezen voortdurend over Gods trouw en liefde. Daarin leidt God niet alleen maar Hij bevrijdt, doet wonderen en tekenen om zijn plan te volvoeren en zijn macht en kracht te laten zien. God staat naast hen, maar toch…
Toen het volk van Israël uit Egypte werd bevrijd, gebeurde er iets bijzonders: God leidde hen via een omweg naar het beloofde land. Een reis die een paar dagen had kunnen duren, duurde uiteindelijk veertig jaar. God wist dat zijn volk veel moest leren voordat ze het beloofde land in konden gaan. Ze hadden een nieuwe visie en een ander perspectief nodig. Israël was maar liefst 430 jaar slaaf geweest, de ene na de andere generatie. Die slavernij had grote invloed op wie ze waren geworden, op hun manier van leven, hun denken, kortom, hun perspectief op het leven en hoe zij volk van God waren.
God leidde hen naar een vallei tussen twee grote bergen, aan de rand van de Schelfzee (ook wel Rode zee genoemd). We lezen in Exodus 14 dat de farao spijt kreeg dat hij zijn slaven had laten gaan en besloot ze terug te halen. De Israëlieten hadden net hun tenten opgezet. Het waren er honderdduizenden, misschien met vrouwen en kinderen erbij wel meer dan een miljoen, zo wordt geschat. De luchtbedden waren opgepompt, de slaapzakken uitgerold en de vuurtjes waren aangestoken voor de maaltijd, toen ze achter zich een grote stofwolk zagen. Al snel kwam het besef dat het de Egyptenaren waren.
Wat zou je denken als je tussen twee enorme bergen staat, voor je is een grote zee, en achter je komt de vijand op je af? Wat is dan je perspectief, hoe zou jij het zien? En is het niet zo dat sommige momenten in ons leven zo aanvoelen: “We kunnen nergens heen, we zijn verloren!”

Slavenperspectief

Op dat moment zie je wat de slavernij van honderden jaren met mensen doet. Bergen, zee, stofwolk, vijand, alles leek zich tegen hen te keren. Wat doe je dan? Ik vind het altijd bijzonder en zelfs wel een beetje bemoedigend om te lezen dat de mensen in de Bijbel op ons lijken. Wat zij toen deden, gebeurt namelijk nog steeds: ze riepen tot God en klaagden bij de buurman. De conclusie van hun tirade tegen Mozes komt op het volgende neer: “Waarom heb je ons uit Egypte gehaald? We waren veel liever slaaf gebleven, dan zaten we nu niet in deze situatie!”
De slavernij van 430 jaar had diepe wortels in hun hart gekregen. Zelfs de recente wonderen van God, de plagen in Egypte die uiteindelijk leidden tot hun bevrijding, waren onvoldoende om hun perspectief te veranderen. Ze dachten nog als slaven, ze reageerden nog als slaven. Wat leren we hiervan? Je kunt wel uit de slavernij zijn, maar is de slavernij ook uit jou?
Als je verder leest in Exodus zie je dat God het volk leidt en heel zichtbaar aanwezig is door een wolk overdag en een vuurkolom in de nacht. Hoewel het niet veel duidelijker kon, presteert het volk het om steeds opnieuw iets te vinden om over te klagen, met steeds opnieuw een verwijzing naar de ‘goede oude tijd’ in Egypte. Dat ze slaaf waren, geslagen werden, geen vrijheid genoten, dat waren ze even vergeten.

Vals perspectief

Na het ontstaan van de eerste gemeente, beschreven in het boek Handelingen, brak er allesbehalve een makkelijke tijd aan voor de kerk. Vervolging, marteling en de dood van vele christenen was de dagelijkse werkelijkheid. Feiten die belangrijk zijn voor ons eigen perspectief. Want we horen nog wel eens de belofte dat je, als je Jezus gaat volgen en vervuld wordt met de Heilige Geest, een leven van enkel overwinningen zult krijgen. Dat je alle tegenstand en vijandschap, geestelijk of van mensen, kunt pareren en bestraffen. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit een vals perspectief is.
Het leven is niet altijd gemakkelijk en ook als volgers van Jezus worden we niet gespaard voor de gevolgen van de zonde, die nog steeds invloed hebben op ons leven. Het beeld van de woestijn waar Israël doorheen moest, is best heel treffend, ook voor vandaag. De Bijbel maakt het ook niet gemakkelijker door ons te vertellen dat er in de ‘laatste dagen’ moeilijke tijden komen.
We leven in een wereld die steeds meer lijkt te polariseren. Iedereen mag een mening hebben, zolang die mening maar past in mijn straatje. Past het niet, dan schelden we op elkaar, we ‘cancelen’ mensen, sluiten mensen uit, doen elkaar enorm veel pijn, en het meest verdrietige is dat dit niet alleen een beschrijving is van wat er buiten de kerk gebeurt. Ik herken soms wel het gevoel van bergen rechts, bergen links, voor me een zee waar ik, vanuit mijn perspectief, niet doorheen kan, en achter me een razende vijand die alles en iedereen wil vernietigen.

Een Jezus-perspectief

Terwijl in de wereld om hem heen de vervolging toeneemt, medechristenen gedood worden, soms op de meest gruwelijke manieren, schetst de schrijver van de Hebreeënbrief het nieuwe perspectief dat hij gekregen heeft. Hij beschrijft hoe Jezus vanuit de hemel neerdaalde om Gods reddingsplan te volvoeren. Hoe Hij stierf maar opstond en naar de hemel terugging. Daar werd alles aan Hem onderworpen. Er is niets, maar dan ook niets, waarover Jezus geen heerschappij voert. Maar!!! zo schrijft hij, dat zien wij nu nog niet. Want we leven nog in deze gebroken wereld. Het volmaakte komt pas als Jezus terugkomt, dan gaan we pas echt het beloofde land in. Daarom stelt de schrijver zijn perspectief bij. Vanuit Gods waarheid, vanuit het volgen van Jezus en door de Heilige Geest die in hem woont kan hij zeggen: maar wij zien Jezus. Dat perspectief verandert alles!
We zien dus niet altijd de situatie veranderen. Het leven is niet altijd makkelijk. Soms ga je echt door strijd en moeite. Maar God stelt ons in staat om vanuit zijn perspectief te kijken. En dan zien wij Jezus. Dan hebben we toekomstperspectief. Dan mogen we steeds meer op Hem gaan lijken en ervaren dat Gods koninkrijk zich stap voor stap openbaart in ons leven. We mogen in Christus een nieuw perspectief krijgen. Dan focussen we niet meer op de omstandigheden, maar is geloof de drijfveer van alles wat we doen. Om met Paulus’ woorden af te sluiten: Wij weten immers dat, wanneer ons aardse huis, deze tent, afgebroken wordt, wij een gebouw van God hebben, een huis niet met handen gemaakt, maar eeuwig in de hemelen…Wij hebben dus altijd goede moed en weten dat wij, zolang wij in het lichaam inwonen, uitwonend zijn van de Here, want wij wandelen door geloof, niet door aanschouwen (2 Korinthe 5:1-8).

Het thema van de Pinksterconferentie 2023 is ‘Maar wij zien Jezus’. Waarom is voor dit thema gekozen, en wat lezen we erover in de Bijbel? De komende maanden wordt het thema verder uitgewerkt en beschreven. Dit is het eerste thema-artikel.

Ruben Flach