Een plekje bij het vuur

Ik was een jaar of zes, op een van mijn eerste jeugdkampen. We waren daar met zo’n zeventig jongeren uit onze gemeente. Die avond had ik me voorgenomen vroeg te gaan slapen – ik voelde me moe en een beetje verloren in de grote slaapzaal.

Maar de stilte voelde leeg, en dus liep ik, zachtjes en nieuwsgierig, de donkere avond in. In de verte hoorde ik gitaren, stemmen, zingen. Ik volgde het geluid, en daar zag ik het: een groot kampvuur, met mensen eromheen. Jongeren, volwassenen, liederen, aanbidding, verbondenheid. Even bleef ik staan aan de rand. “Mag ik er ook bij?” vroeg ik. “Ja, Lourens,” zei iemand, “er is een plekje bij het vuur voor jou.” En wat voelde het goed. De warmte van het vuur, ja – maar nog meer de warmte van het samenzijn. Van God in ons midden.

Met deze woorden wil ik jou ook verwelkomen: er is een plekje bij het vuur voor jou. Want wat is er mooier dan duizenden mensen die samenkomen, midden in Nederland, met één verlangen: God ontmoeten? De Pinksterconferentie is al meer dan vijftig jaar een plek van samenkomst, aanbidding, onderwijs, gebed en diepe vreugde. En dit jaar is het thema precies wat in het hart van al die jaren heeft geklopt: Vurig verlangen.

Misschien voel jij het ook – dat verlangen. Soms helder, soms zacht op de achtergrond. Het verlangen om meer van God te ervaren. Niet alleen met je hoofd, maar ook met je hart. Niet alleen op zondag, maar juist in je gewone leven. Niet alleen als het goed gaat, maar ook wanneer je je bevindt op een moeilijke of pijnlijke weg. Vurig verlangen betekent: ik wil niet leven op de automatische piloot. Ik wil leven vanuit de kracht van Gods Woord en Geest.

Samen

Wat is het bijzonder dat we dat verlangen niet alleen hoeven dragen. Tijdens de conferentie zijn we met duizenden – jongeren, gezinnen, ouderen, vrienden, geestelijke leiders, nieuwe gelovigen en mensen die misschien voor het eerst op zoek zijn naar God. Samen zingen we, luisteren we, leren we en zoeken we Gods aangezicht. Er gebeurt iets bijzonders wanneer gelovigen samenkomen. In Psalm 133 staat: Zie, hoe goed en hoe lieflijk is het dat broeders ook eensgezind samenwonen… daar gebiedt de HEERE de zegen. Wanneer mensen samen God zoeken, aanbidden, luisteren en bidden, is dat geen gewoon samenzijn – het is heilige grond. Niet omdat de plek bijzonder is, maar omdat Gods aanwezigheid tastbaar wordt onder mensen die hun hart op Hem richten.

Of je nu al jaren de conferentie bezoekt, of dit je eerste keer is – je bent welkom. Wat jouw verhaal ook is: God is nog steeds machtig om levens te veranderen. Sommigen komen met diepe vragen, anderen met dankbaarheid. Sommigen zijn moe of zijn onderweg kwijtgeraakt wat hen eerst zo vurig maakte. Anderen zijn juist vol verwachting. En het mooie is: als wij tot God naderen, nadert Hij ook tot ons. De conferentie is meer dan een programma. Het is een plek van ontmoeting. Een plek waar je stil mag worden. Of juichen. Of huilen. Of lachen. Wat er in je hart leeft, mag jij met God delen – en Hij wil je daar ontmoeten.

Smeulend

Het thema ‘Vurig verlangen’ verwijst naar het vuur van de Heilige Geest. In de Bijbel staat dat vuur een symbool is voor Gods aanwezigheid, voor reiniging, voor kracht en richting. Denk aan het vuur op de berg Sinaï, de vurige kolen bij Jesaja, de vlammen op de hoofden van de discipelen bij Pinksteren. Maar vuur kan ook uitdoven. Soms blijft er alleen nog een sintel over – een klein, smeulend restje van wat ooit brandde. Misschien herken je dat in jezelf. Je weet dat er ooit vuur was, maar nu voelt het dof en ver weg. Weet dan dit: de Geest van God kan opnieuw het vuur aanblazen. Niet door jouw inspanning, maar door zijn nabijheid.

Tijdens de conferentie is er van alles te beleven – of je nu veertien bent of vierennegentig. Voor kinderen, tieners, jongeren, volwassenen en mensen met een verstandelijke beperking of ontwikkelingsstoornis zijn er plekken en momenten die uitnodigen tot een ontmoeting met God. Er is ruimte voor Bijbelonderwijs, gebed, aanbidding, stilte, verdieping van je geloofsleven en open gesprekken met anderen over hoe het echt met je gaat. Soms is het een lied dat je raakt. Soms een preek, een gebed, een gesprek bij je tent of een onverwachte ontmoeting onderweg. God werkt vaak op manieren die je niet verwacht – maar Hij is er, en Hij spreekt.

Verlangen

De Pinksterconferentie herinnert ons aan waar het in het geloof werkelijk om draait: de liefde van Jezus, de kracht van de Heilige Geest, de trouw van de Vader. In een wereld die steeds sneller en drukker wordt, helpt deze plek je om even stil te staan. Terug naar de kern. Naar dat eerste moment waarop je geloofde. Of misschien: naar het moment waarop je voor het eerst gaat beginnen. Want geloven is geen stip op de tijdlijn. Het is een weg. Een reis. En onderweg hebben we momenten nodig van verfrissing, richting, en aanraking. Momenten waarop je mag zeggen: “Heer, hier ben ik. Ik verlang naar U.”

Misschien dorst je juist naar aanbidding, of verlang je naar onderwijs. Misschien zoek je gebed, of tijd om met anderen je geloof te delen. Misschien wil je ergens stil in een hoekje zitten en je bezinnen op wat je net gehoord hebt. Wat het ook is – wees welkom. Stel je open voor God. Laat je raken, laat je veranderen. Want dát maakt deze dagen bijzonder. Geen prestatie, geen druk, geen verwachtingen. Alleen jij, en een God die zegt: “Ik heb je lief.”

Mijn gebed is dat deze conferentie een plek mag zijn waar harten weer warm worden. Waar je ervaart dat God dichtbij is. Waar je geloof verfrist wordt, je hoop gevoed, en je opnieuw beseft: Ik hoor bij Hem – en Hij is nog lang niet klaar met mij. Laat je verrassen. Laat je raken. Laat je verwarmen. En als je al jaren komt, dan hoop ik dat je dit jaar opnieuw dat vuur mag ervaren – misschien anders dan vroeger, misschien dieper, rustiger, maar niet minder echt. Weet dit: er is een plekje bij het vuur voor jou.

Lourens du Plessis